«Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ.
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είναι σαφές πως ορθώς φυλάσσονται τα σύνορα. Και πάντα φυλάσσονταν. Βέβαια, να θυμίσω, ότι εσείς τον Ιούλιο λέγατε ότι το προσφυγικό θα τελειώσει σε μια βδομάδα και πήρατε 80 συνοριοφύλακες από τον Έβρο, που φύλαγαν τα σύνορα, για να τους φέρετε στα Εξάρχεια, να φυλάνε τα σύνορα των Εξαρχείων.
Έρχεστε, λοιπόν, στην πραγματικότητα. Εμείς όμως δεν θα κάνουμε αυτό που κάνατε εσείς ως αντιπολίτευση. Βέβαια σας έχει μείνει και συνήθεια. Αγνοείτε ότι είστε κυβέρνηση και συνεχίζετε να αντιπολιτεύεστε την αντιπολίτευση.
Εμείς θα στηρίξουμε την εθνική προσπάθεια που θα πηγάζει από συνεννόηση. Γιατί πράγματι είναι μία πολύ κρίσιμη γεωπολιτική απειλή από την πλευρά της Τουρκίας και ένας ωμός εκβιασμός.
Από δικά μας χείλη δεν θα ακούσετε ότι εμπιστευόμαστε περισσότερο τον κύριο Ερντογάν από τον πρωθυπουργό της χώρας, για να σας θυμίσω παλιότερες δικές σας δηλώσεις.
Η Κυβέρνηση οφείλει να διεκδικήσει μία ουσιαστική στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι επικοινωνιακή. Προφανώς, είναι θετικό το γεγονός ότι σήμερα ο πρωθυπουργός με υψηλούς Ευρωπαίους αξιωματούχους βρέθηκε στα σύνορα.
Είναι, όμως, διπλωματική επιτυχία να δίνουν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι απλά συγχαρητήρια στη χώρα μας, χωρίς καμιά καταδίκη της Τουρκίας;
Είναι διπλωματική επιτυχία όταν σήμερα ο Υπουργός εσωτερικών της Γερμανίας, ο κύριος Ζεεχόφερ, λέει «γίνεται πολύ σημαντική δουλειά από την Ελληνική κυβέρνηση αλλά εμείς δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στην κατανομή των προσφύγων». Είναι αυτό κοινοτική αλληλεγγύη;
Είναι διπλωματική επιτυχία όταν σήμερα ο Υπουργός εξωτερικών της Αυστρίας λέει «θα στηρίξουμε οικονομικά τη Frontex, αλλά δεν μπορούμε και εμείς να συμμετέχουμε στην κατανομή των προσφύγων και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού».
Και πείτε μου, σας παρακαλώ. Είναι διπλωματική επιτυχία, μετά από το πρόσφατο ταξίδι του Πρωθυπουργού μας στην Ουάσινγκτον, η σημερινή δήλωση του ειδικού αντιπροσώπου των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία για παροχή πολεμικού υλικού στην Τουρκία;
Είναι διπλωματική επιτυχία, όταν την ίδια δήλωση σήμερα κάνει και ο Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Τουρκία, ο κύριος Σάτερφιλντ;
Τόσο πετυχημένη εξωτερική πολιτική είχαμε χρόνια να δούμε.
Καλούμε, λοιπόν, την Ελληνική κυβέρνηση όλοι μαζί, όλες οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου να συναποφασίσουμε ένα σχέδιο που θα έχει εθνική γραμμή για ένα πραγματικά πολύ σοβαρό πρόβλημα, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από καμία πολιτική δύναμη μόνο του. Γιατί είναι ένα πρόβλημα με διεθνείς προεκτάσεις.
Και έρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο.
Είπε ο Υπουργός ότι η διαφορά μας είναι ιδεολογική. Προφανώς και είναι ιδεολογική η διαφορά μας. Αλίμονο αν δεν ήταν. Θα περίμενα, όμως, από τον Υπουργό να είναι περισσότερο ειλικρινής και να πει ξεκάθαρα στους γεωργούς, στους κτηνοτρόφους και στους ψαράδες μας ότι η φιλοσοφία της δημιουργίας των συνεταιρισμών δεν έχει θέση στην ιδεολογία της σημερινής κυβέρνησης. Θα ήτανε πιο έντιμο να λέγατε ότι αυτού του είδους οι συλλογικές δομές είναι αντίθετες με την λογική της λειτουργίας της καθαρής αγοράς.
Έρχεστε λοιπόν και φέρνετε ένα νομοσχέδιο που προσβάλλει την ιστορία του συνεταιριστικού κινήματος, παρά τα λάθη του και παρά τα προβλήματά του και χτυπάει την καρδιά της φιλοσοφίας του.
Χρησιμοποιείτε αυτό το νομοσχέδιο ως μία κερκόπορτα, η οποία θα ποδηγετήσει την έννοια της κοινωνικής οικονομίας και επιτρέψτε μου να πω, ότι αφήνει και πολύ σοβαρές υπόνοιες ότι θα οδηγήσει στο πέρασμα της περιουσίας των συνεταιρισμών σε ιδιωτικά χέρια.
Δυστυχώς, σε αυτό τον τόπο αυτά τα κόλπα είναι παλιά. Είναι παλιό το κόλπο να τα παίρνετε από τους πολλούς για να τα δίνετε στους λίγους.
Εμείς πιστεύουμε ότι στον πυρήνα της αγροτικής ανάπτυξης του τόπου πρέπει να βρίσκεται το συνεταιριστικό κίνημα. Κάτι που συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη.
Εδώ στην Ελλάδα βέβαια είναι αλήθεια, παρά το γεγονός ότι ήμασταν πρωτοπόροι καθώς είχαμε την πρώτη δημιουργία συνεταιρισμού στη χώρα μας, είχαμε πολλά προβλήματα γιατί δεν υπήρξαν καλές πρακτικές. Φαινόμενα διαφθοράς, έλλειψη επαγγελματισμού, κακή διαχείριση, προβληματικές κομματικές παρεμβάσεις, πελατειακές σχέσεις, οδήγησαν σε μία κρίση και σε μία απαξίωση.
Και ενώ ο συνεταιρισμός είναι το ισχυρό εργαλείο ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής σε όλη την Ευρώπη, εδώ είχαμε πάρα πολλά χρέη και πάρα πολύ κακή διαχείριση.
Πρέπει να είναι ξεκάθαρος και διακριτός ο ρόλος των συνεταιρισμών, καθώς άλλο είναι ο δημόσιος, άλλο ο ιδιωτικός και άλλος ο κοινωνικός τομέας στις οικονομίες.
Δεν μπορούν οι συνεταιρισμοί να κινηθούν με θεσμική αβεβαιότητα και το νομοσχέδιο πρέπει να δίνει σαφείς κανόνες, που θα σέβονται τη φιλοσοφία, τις 7 συμφωνημένες διεθνώς συνεταιριστικές αρχές, την ισότιμη και εθελοντική ελεύθερη συμμετοχή και δεν θα μετατρέπουν τον συνεταιρισμό σε ιδιωτική ανώνυμη εταιρεία.
Πρόκειται για ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, όπου οι ιδιώτες δεν μπορεί, ειδικά με αυτό το πολύ μεγάλο ποσοστό, να παίρνουν τις αποφάσεις στην έγκριση ή την απόρριψη και στην ουσία να εκβιάζουν το συνεταιριστικό κίνημα και πολύ φοβάμαι, στο τέλος να βάλουν στο χέρι και την περιουσία του.
Μου θυμίζει το νομοσχέδιό σας, επιτρέψτε μου τη λαϊκή έκφραση, «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε».
Ευχαριστώ.»